اکتشافات در مورد پدیده آنتوپتیک به زبان انگلیسی
در ویکی پدیا اینگونه آمده است که :
پدیده انتوپتیک زمینه آبی یک پدیده درون چشمی است که مانند نقاط روشن ریز (شبیه جرقه‌های کوچک آسمانی) دیده می‌شود. این نقاط به سرعت در امتداد خطوط متحرک در میدان بینایی حرکت می‌کنند؛ به ویژه هنگامی که به نور آبی روشن مانند آسمان نگاه می‌کنیم. این نقاط سریع ناپدید می‌شوند و برای یک ثانیه یا کمتر قابل مشاهده هستند و مسافت‌های کوتاهی را در مسیرهای به ظاهر تصادفی و منحنی طی می‌کنند. برخی از آنها همان مسیر قبلی را دنبال می‌کنند. نقاط ممکن است در طول مسیر مانند کرم‌های کوچک دیده شوند. سرعت نقاط در هماهنگی با نبض متفاوت است؛ آنها کمی در هر ضربان قلب شتاب می‌گیرند. نقاط در میدان دید مرکزی، در فاصله ۱۵ درجه از نقطه تثبیت ظاهر می‌شوند. چشم‌های چپ و راست نقاط ریز مختلفی می‌بینند. کسی که با هر دو چشم به این پدیده دقت کند، ترکیبی از نقاط مختلف را مشاهده خواهد کرد.
اکثر مردم می‌توانند این پدیده را در آسمان ببینند؛ البته چندان به چشم نمی‌آید و بسیاری از افراد تا زمانی که از آنها درخواست نشود به این پدیده دقت کنند، متوجه آن نمی‌شوند. نقطه‌ها در برابر پس زمینه آبی تک رنگ به شدت نمایان هستند. از این پدیده همچنین به عنوان پدیده شیرر یاد می‌شود چرا که نخستین بار ریچارد شیرر، چشم‌پزشک آلمانی در سال ۱۹۲۴ توجه کلینیک‌های پزشکی را به آن معطوف کرد.
توضیح
این نقطه‌ها گلبولهای سفید خون هستند که در مویرگ‌های جلوی شبکیه چشم حرکت می‌کنند. نور آبی (طول موج تقریبی: ۴۳۰ نانومتر ) توسط گلبولهای قرمز خون که مویرگ‌ها را پر می‌کنند جذب می‌شود. چشم و مغز سایه خطوط مویرگ‌ها را تا حدی با انطباق گیرنده‌های نوری در زیر مویرگ‌ها ناپدید می‌کنند. این در حالی است که گلبولهای سفید خون که بزرگ‌تر از گلبولهای قرمز هستند و فراوانی کمتری دارند، نور آبی را جذب نمی‌کنند و شکاف‌هایی در جریان خون ایجاد می‌کنند به صورت نقاط ریز روشن دیده می‌شود. این شکاف‌ها به این دلیل دیده می‌شوند که یک گلبول سفید کروی شکل بیش از حد برای مویرگ پهن است. گلبولهای قرمز خون که پشت گلبول سفید انباشته می‌شوند، مانند دم تیره خود را نشان می‌دهند. این رفتار سلولهای خونی در مویرگ‌های شبکیه در انسان‌ها، با تکنیک افتالموسکوپی لیزری اسکن اپتیک تطبیقی که یک تکنیک تصویربرداری برای بررسی جریان خون شبکیه است، مشاهده شده است. البته این نقاط در مرکز میدان بینایی ظاهر نمی‌شوند، زیرا هیچ رگ خونی‌ای در ناحیه بدون عروق فووئال وجود ندارد.
آنتوپتوسکوپی میدان آبی
در روشی به نام انتوپتوسکوپی میدان آبی، از این پدیده به منظور تخمین جریان خون در مویرگ‌های شبکیه استفاده می‌شود. به بیمار به‌طور متناوب نور آبی و یک تصویر کامپیوتری شبیه‌سازی شده از حرکات نقاط ریز نشان داده می‌شود. با تنظیم سرعت و چگالی این نقاط، بیمار سعی می‌کند تصویر تولید شده توسط کامپیوتر را با نقاط آنتوپتیکی که مشاهده می‌کند، مطابقت دهد.
تفاوت با سایر پدیده‌های انتوپتیک
پدیده شیرر را می‌توان به راحتی از مگس‌پران (muscae volitantes) تشخیص داد. پدیده شیرر مانند ذرات با قطر و وضوح بصری یکسان، به شکل یک نقطه ساده یا کرم مانند، روشن‌تر از پس زمینه دیده می‌شود. اگر حرکت چشم متوقف شود، نقاط همچنان به اطراف می‌چرخند. اگر چشم حرکت کند، نقطه‌ها فوراً آن را تعقیب می‌کنند، زیرا در شبکیه قرار دارند. در مقابل، مگس‌پران چشم کدورت‌ها یا رشته‌هایی با قطر متفاوت و وضوح بصری متغیر هستند که برخی از آنها اشکال پیچیده‌ای دارند و تیره‌تر از پس‌زمینه دیده می‌شوند. اگر حرکت چشم متوقف شود، حرکت مگس‌پران چشم نیز متوقف می‌شود. وقتی چشم حرکت کند، مگس‌پران چشم‌های زجاجیه به آرامی حرکت چشم را تعقیب می‌کنند، زیرا در مایع زجاجیه قرار دارند که حالتی متمایل به ساکن بودن دارد.
پدیده Scheerer را می‌توان از سندرم دید برفکی متمایز کرد زیرا فقط هنگام نگاه کردن به نور روشن ظاهر می‌شود؛ این در حالی است که سندرم دید برفکی به‌طور مداوم در همه شرایط نوری از جمله تاریکی، در بینایی فرد مبتلا وجود دارد.
در سایت تد هم اینطور گفته است :
تا بحال متوجه چیزهای شناور در محدوده دید خود شده اید؟ چیزایی مثل کرمها ریز یا قطرات شفاف، و هر وقت سعی می کنید دقیق تر انها را ببینید، ناپدید شده، و به محض تغییر جهت دید، دوباره نمایان می شوند. لازم نیست چشمان خود را بشویید! چیزی که می بینید، پدیده ایست معمول بنام شناور. نام علمی این اجسام، "موسکای ولیتانتز"، لغتی لاتین برای "مگسهای پرنده" است، و همانطور که از اسمشون بر میاد، اونها می توانند خیلی آزار دهنده باشند. اما اونها در واقع اصلا" جانور یا جسمی خارجی نیستند. بلکه، در کاسه چشم شما وجود دارند. شناورها به نظر زنده می آیند، چون حرکت کرده و تغییر شکل می دهند، ولی انها زنده نیستند. شناورها، چیزهای کوچکی هستند که روی شبکیه چشم شما سایه می اندازند، بافت نازک در قسمت عقبی چشم که به نور حساس است. آنها می توانند ذرات بافت، سلولهای قرمز خون، یا توده های پروتئینی باشند. و چون در زجاجیه، مایع ژلاتین مانند که داخل چشم را پر کرده، معلق هستند، و چون در زجاجیه، مایع ژلاتین مانند که داخل چشم را پر کرده، معلق هستند، این شناورها با حرکات چشم، حرکت می کنند، و وقتی چشم شما از حرکت می ایستد، انها بنظر بالا پایین می روند. شناورها اغلب بندرت قابل تشخیص هستند. هر چه به شبکیه نزدیکتر باشند، بهتر دیده می شوند، درست مثل اینکه با نزدیک تر کردن دست خود به میز در حالیکه نوری در بالای آن است، سایه دستتان واضح تر دیده می شود. و شناورها بالاخص زمانی قابل روئیت اند که به سطح یکنواخت روشن نگاه می کنید، مثل صفحه خالی کامپیوتر، برف، یا آسمان صاف، جایی که یکدست بودن زمینه، تشخیص آنها را آسانتر می کند. هر چه نور روشن تر باشد، مردمک چشم شما کوچکتر می شود. تاثیر آن مشابه اینه که وقتی یک لامپ بزرگ را با یک لامپ کوچک عوض می کنیم، سایه ایجاد شده، واضح تر دیده می شود. یک پدیده بصری دیگری وجود دارد که شبیه شناورهاست اما در واقع زیاد هم بهم ربطی ندارند. وقتی به آسمان آبی روشن نگاه می کنید، اگر نقاط ریز نوری که به اطراف می پرند را می بینید، چیزی بنام فضای آبی پدیده اینتوپتیک را تجربه کردید. این به نوعی، بر عکس دیدن شناورهاست. در اینجا، شما سایه های کوچک نمی بینید، بلکه منافذ کوچک متحرکی را می بینید که نور از طریق آنها به شبکیه شما وارد می شود. این منافذ در واقع توسط سلولهای سفید خون بوجود می آیند که در طول عروق شعریه در سطح شبکیه در حرکتند. این گلبولهای سفید خون می توانند آنقدر بزرگ باشند که تقریبا" یک عصب شعریه را پر کرده و در نتیجه یک فضای پلاسمایی در جلوی آنها ایجاد شود. از آنجائیکه فضای موجود در گلبولهای سفید خون نسبت به سلولهای قرمز خون موجود در عروق شعریه، نور آبی را بهتر از خود عبور می دهند، در زمان وقوع این عمل، ما نقطه نوری متحرکی را می بینیم، که در جهت عروق شعریه و همزمان با نبض شما در حرکتند. تحت شرایط عالی دید، حتی ممکنه چیزی مثل یک دم تیره بدنبال نقطه را هم ببینید. این سلولهای قرمز خون هستند که پشت گلبول سفید خون جمع شدند. در برخی موزه های علمی، نمایشگاهی متشکل از یک صفحه نور آبی قرار می دهند که به شما این امکان را می دهد جرقه های آسمان ابی را واضح تر از آنچه در حالت عادی می بینید، مشاهده کنید. با وجودیکه چشم هر فردی چنین اثراتی را تجربه می کند، تعداد و نوع آنها بسیار متفاوت است. در مورد شناورها، اغلب دیده نمی شوند، چون مغز ما یاد گرفته که آنها را نادیده بگیرد.
هرچند، شناورهایی که بطور غیرعادی زیاد یا بزرگ بوده ودر دید اختلال ایجاد می کنند، احتمالا" نشانی از مشکلی جدی بوده و نیاز به درمان پزشکی فوری دارند. اما در اکثر موارد، پدیده انتوپتیک، مثل شناورها و جرقه های آسمان آبی، یادآور ساده ای از این حقیقتند که آنچه به زعم خود می بینیم به همان اندازه که به بیولوژی و فکر ما بستگی دارد به دنیای بیرونی نیز مبتنی است.
نظر شما چیست ؟
دوستش دارم
0
دوستش ندارم
0
عاشق مطلبم
0
جالبه
0
اذیت شدم
0
ناراحت شدم
0
محشره
0
